Ik ben best begaan met de boerensector en vooral met de voedingsmiddelensector. Boeren zijn ingredient-leveranciers en ik weet dat er lastige periodes zijn. Nu krijgen ook Nederlandse Boeren voor tientallen miljarden steun van de EU, maar sinds Mansholt dit systeem zo’n beetje bedacht heeft (nooit meer honger, meer productie, EU voedsel zekerheid), zien we ‘overproductie’ (en dus te lage prijzen). Meer subsidie heeft niet geholpen om de zwakke financiële positie van de gemiddelde boer te verbeteren. De gemiddelde boer heeft veel bezit (activa) maar een laag inkomen.
Sinds 2009 heb ik voorspelt dat het een slecht idee is om het melkquota te willen afschaffen. Een quotum of streng milieu-systeem hebben we in de EU en in dit kleine kikkerlandje nodig. Maar nee hoor, LTO, alle melkveehouders en RFC wilden een vrije markt. En die hebben ze gekregen ook. De rauwe melkprijs dook keihard naar beneden, en de productie ging tientallen procenten omhoog.
De geschiedenis van het dossier is een aaneenschakeling van soapachtige afleveringen. Die begonnen al ver voor 2010. Het melkquotum in de EU zou worden vrijgegeven. Dat gebeurde omdat de Aziatische markt voor zuivel enorm zou groeien. Daar wilde de EU van profiteren. Nederlandse boeren wilden hun – naar rato van hun collega’s in EU-landen – al grote melkplas per hectare nog groter maken om er extra van te kunnen profiteren – Foodlog 5-mei.
Maar buiten de productie-quota, hebben we gelukkig ook nog milieu normen in Nederland. Door het gat van Rotterdam komt er veel goedkoop veevoer binnen, en de verwerking hiervan door 15.000 melkveehouders (x 80-100 koeien gemiddeld) en de 5000 varkensboeren (x 2100 varkens gemiddeld) maken gewoon nog steeds teveel stront voor ons kleine kikkerlandje. Stront is prima voor het land, maar met een limiet per hectare natuurlijk om overbemesting tegen te gaan. En deze EU limieten per hectare zijn in de ogen van de NL sector te laag. En dus heeft de sector via een uitgebreide lobby voor elkaar gekregen dat we een uitzonderingspositie in Europa mochten krijgen. Deze afwijking op de EU normen wordt Derogatie genoemd.
Op 1 april 2015 verdween het quotum en zouden Nederlandse boeren volop profiteren van de nieuwe markten. Het zou de bevrijdingsdag van de Nederlandse melkveehouderij worden, voorspelde toenmalig boerenbond LTO-melkveehouderijvoorzitter Siem Jan Schenk op de nieuwjaarsreceptie van het Productschap Zuivel begin 2011. Het werd een grote teleurstelling. De melkprijzen kelderden, terwijl de investeringen enorm waren toegenomen.- Foodlog 5-mei.
Enthousiast hebben de NL-melkveehouders de veestapel in de laatste 5 jaar met bijna 10% laten groeien, en natuurlijk heeft dat meer koe-mest dan ooit opgeleverd. Zelfs zoveel dat er meer mest geproduceerd wordt dan de uitzondering (=derogatie) dat toelaat. Niet gek dus dat Brussel zegt: “beste sector, u heeft al een uitzondering, u gaat nu zelfs over deze uitzondering heen, dat mag niet. Kortom, krimp u sector maar, los het maar op”.
Hoe zonde ook, er moe(s)ten Koeien het land uitgezet worden (of geruimd worden). Het gaat ongeveer om 160.000 koeien. Via rechtszaken proberen boeren dit nu tegen te houden, en dit lijkt gisteren gelukt te zijn. Nu maak ik even een shortcut (lees het uitstekende artikel van Dick eerst maar): De rekening misschien wel 1 miljard euro lijkt nu op het bordje van de belastingbetaler te komen. Schande!
De sector (inclusief Rabo en RFC) maakt er een puinhoop van, niet de staatssecretaris (ok, ik geef toe, ook Van Dam is niet zo handig). Beste melkveehouders uw licence to product stond al onder druk, en nu denkt u ook nog schade -die door uzelf gecreëerd is- te verhalen op de maatschappij. Ik kan daar boos over worden! Zijn we nu helemaal gek geworden! De sector (eventueel met Rabo en RFC) moet alle schade maar zelf gaan betalen.
“Die (=de rechter) heeft nu geoordeeld. Deze kwaliteit van het Nederlands openbaar bestuur kost Nederlandse burgers via hun belastingafdracht mogelijk €1 miljard. Als goed bestuurlijk fatsoen niet meer bestaat, wordt het dan niet eens tijd de niettemin verantwoordelijke functionarissen hoofdelijk aansprakelijk te stellen voor de bende die ze creëren? Nu betaalt de burger en zetten de bestuurders hun carrières vrolijk elders voort.” – Foodlog 5-mei.
Aanvulling 7 mei – het blijft een lastig dossier. Gelukkig heeft NRC in januari een overzichtsartikel geschreven met uitleg.
Dit is op The Blue Economy – Entering into the 6th Wave herblogd.
In principe eens Wouter. Maar ook van dams handen zijn niet schoon. Hij oftewel zijn juristen hebben inschattingsfouten gemaakt waardoor de problematiek alleen maar groter is geworden. De boeren betalen uit eigen portemonnee dit jaar zelf ook al een half miljard door de verplichte krimp.
Beste de Heij,
Als u stelt dat melkveehouders hebben geprutst dan stel ik dat u een pruts artikel hebt geschreven.
1 De mestwet zorgt er voor dat er niet te veel mest op het land komt en het milieu dus niet te veel belast wordt. Het fosfaat plafond zorgt hier niet voor.
2 U kunt niet een individuele melkveehouder gepruts verwijten als het landelijke fosfaatplafond wordt overschreden terwijl die veehouder zich netjes aan de mestwetgeving houdt en waarbij een aantal ook nog latente fosfaatruimte heeft.
Ik zou u vriendelijk willen verzoeken om het artikel geschreven door H Verhoeven van de groene rekenkamer met als titel : Wil de echte fraudeur opstaan ? te lezen.
Dan kunt u het volgende lezen en zien in grafieken.
1 dat de landbouw kwa fosfaat op evenwichtsbemesting zit.
2 Dat het nitraat overschot in de landbouw van af 1985 wel met twee derde is gedaald.
3 Dat nitraat in het grondwater en oppvlaktewater vooral onder grasland geen probleem is.
Vr.gr.,
R.SIBMA
Beste r.sibma, mijn elektrische auto is zuiniger dan welke andere auto dan ook. Mag ik nu overal 140 rijden? Neen, natuurlijk niet, we hebben samen wat afspraken gemaakt in onze maatschappij. Of nitraat in water onder grasland wel of geen probleem is doet er niet toe. Nederland heeft al lang (10 jaar?) een uitzondering (derogatie) op nitraat. Daarnaast is er al lang een fosfaat-plafond. De sector onder leiding van LTO en RFC hebben jaar in jaar uit gelobbyd voor opheffing van het quotum. Sterker nog, de laatste paar jaar hebben velen collega’s er bewust voor gekozen om de boete (superheffing) maar te betalen. Dat zijn eigen keuzes. Wat teveel of te weinig mest en/of nitraat en/of fosfaat is, dat is niet aan u of mij. Daarvoor hebben we knappe koppen in Brussel (en Den Haag). Buiten de uitzonderingsposities die de melk-sector dus al heeft, heeft een ieder voor zich er toch voor gekozen om meer koeien te nemen. Daarnaast wordt er jaar in jaar uit onderhandeld met Van Dam (terwijl het een brussel kwestie is), maar de regels zijn al zeer lang duidelijk. Nu wordt de sector teruggefloten door Brussel (om reden die ik best snap), en moet er dus gekrompen worden. Krimp t.a.v. 1 april 2015. Heel vervelend, begrijp me niet verkeerd. Maar die krimp dient betaald te worden door de sector en niet door ‘mij’ als belastingbetaler. Hoe de sector (met of zonder LTO, met of zonder RFC) aan de richtlijnen gaat voldoen, is aan hen. Het weer proberen te heronderhandelen van milieurichtlijnen en/of andere spelregels via Van Dam, veranderd niks aan de situatie. LTO, RFC en/of Rabo moeten het fixen. Pijnlijk, ik snap dat. Maar wie heeft er nu collectief ’te hard gereden?” u toch? Niet ikke.
A. Waarom een fosfaatplafond?
De mest die koeien produceren bevat fosfaat die deels in de bodem en het grondwater terecht komt. Dat is schadelijk voor het milieu. Maar Nederland is het enige Europese land met een fosfaatplafond (wel hebben België en Ierland iets vergelijkbaars). In het kader van de Europese nitraatrichtlijn is elke lidstaat verplicht zijn fosfaatproductie te beperken.
Nederland heeft een plafond afgesproken, dat gelijk is aan de fosfaatproductie in 2002, in ruil voor zogeheten derogatie. Die houdt in dat men in Nederland 250 kilo stikstof aan mest mag uitrijden per hectare grasland, in plaats van 170 kilo per hectare.
B. Wat zijn de gevolgen van de fosfaatoverschrijding?
Dat is nog niet duidelijk. Het kabinet vreest dat de derogatie wordt ingetrokken, zei staatssecretaris van Economische Zaken Martijn van Dam in december. De kosten van het verlies van de derogatie voor de sector worden geraamd op 100 miljoen euro. De melkveestapel zou met minstens een kwart moeten krimpen, wat het einde zou betekenen voor duizenden bedrijven.
Kortom, zonder het fosfaat-plafond, geen derogatie. En zonder derogatie zijn de problemen nog veel groter! En het fosfaat-plafond en de derogatie zijn bijna 15 jaar oud. Uitonderhandeld in 2002. Dus elke ondernemer wist hoe het zat.
Beste de Heij, ik heb niet te hard gereden en ik rij niet te hard. Ik heb nl. nog latente ruimte over. Bovendien is140 rijden niet mogelijk omdat dit al geregeld was en is in de mestwet dmv. de bemestingsnormen.
De richtlijn van europa is 50 mg nitraat in het grondwater, daar voldoen met name derogatie bedrijven ruimschoots aan omdat ze grotendeels uit grasland bestaan.
En ja wij hebben als Nederland derogatie net als enkele andere landen/gebieden in europa. Dit is niet voor niets omdat er op onze vruchtbare gronden meer groeit, mag en moet er ook meer bemest worden.
En wij zijn inmiddels een 30 stuks vee ingekrompen (we waren nl. van plan om de latente fosfaat/mestruimte op te vullen na de quotering en met eigen gefokt vee) vertel mij waar kan ik deze rekening bij de belasting betaler neerleggen?
Het is een politiek steekspel en de politiek is ook degene die geprutst heeft, niet de individuele melkveehouder.
Vr.gr.,
R.SIBMA
Derogatie deal met brussel uit 2002 is 1:1 gekoppeld aan het fosfaatplafond. Persoonlijk vind ik dat bedrijven die 100% grondgebonden zijn ruimte zuiden moeten krijgen om te groeien. Eventueel via een lange termijn contract-deal met een akkerbouwbedrijf in de directe omgeving. Maar in 2002, in 2008, 2010, en in de laatste 7 jaar is duidelijk dat de sector geen a) rem heeft, b) het niet voor elkaar kreeg om tot een oplossing te komen. Het politieke steekspel zat o.a. binnen LTO (ZLTO versus LTO-Noord bijvoorbeeld). En RFC (en WUR) hebben ook de boel zitten opjutten. Natuurlijk zijn daar individuele melkveehouders de dupe van. Maar de rekening hiervan mag niet bij de maatschappij komen vind ik. Jaren lang gepolder heeft ons tot deze ‘shit’ situatie gebracht. En deze situatie is er eentje van vergelijkbaar met een F1 auto vol gas op een betonnen muur rijden en niet remmen.
https://www.ftm.nl/artikelen/boeren-ruiken-bloed-van-dam?share=1#reacties