Vandaag in NRC gelukkig een verwijzing naar een artikel in The New York Times. Wetenschappers proberen ervoor te zorgen dat WHO meer aandacht geeft aan de verspreiding via aerosolen (net als Maurice de Hond, en ikzelf ook al lang roepen). Ook op 30 juni publiceerde de New York Times een goed artikel.

Ruim 200 wetenschappers sturen WHO brief: meer aandacht nodig voor verspreiding via aerosolenDe Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) moet meer aandacht hebben voor de verspreiding van het coronavirus via aerosolen. Dat schrijven 239 wetenschappers uit ruim dertig landen in een open brief aan de WHO, meldt The New York Times zondag.

Volgens de WHO verspreidt het coronavirus zich voornamelijk door grotere druppels die vrijkomen bij hoesten, niezen en praten. Deze druppels vallen binnen anderhalve meter op de grond. Mensen kunnen Covid-19 oplopen door het inhaleren van speekseldruppeltjes van een besmet persoon. Of wanneer ze besmette oppervlaktes aanraken en vervolgens hun eigen ogen, neus of mond.

De wetenschappers zeggen nu dat de WHO onvoldoende oog heeft voor transmissie via aerosolen, kleinere vochtdruppeltjes die uren door de lucht kunnen zweven. Dit levert met name in ruimtes met slechte luchtcirculatie een besmettingsrisico op. Het zou een verklaring kunnen zijn voor superspreading events, bijeenkomsten van grote groepen mensen die de verspreiding van het coronavirus versneld lijken te hebben

Ik ben sinds half april eigenlijk ook wel overtuigd dat verspreidingen vooral binnen en via aerosolen plaatsvinden. Druppels vallen snel naar beneden, en de virale load is denk ik veel te klein om andere te besmetten. Niks mis met wat ‘social distancing’, maar geen afstand houden is geen verklaring voor de grote aantallen besmettingen wereldwijd. Verspreidingen via aerosolen -die blijven lang binnen hangen- lijkt veel logischer. Als je binnen in een ruimte bent waar besmette aerosolen rondhangen dan komen deze deeltjes diep in je longen gedurende een langere termijn, de virale lading (load) is dan hoog genoeg om ziek te worden. Dit verwoord ook professor Pierre Capel prima in onderstaande twee interviews op Cafe Weltschmerz:

Ook zijn eerste interview is het bekijken waard:

Maurice de Hond steun ik dus in zijn ‘missie’: aandacht geven aan aerosolen, duidelijk aangeven dat buiten het bijna altijd veilig is, en dat we vooral aandacht moeten gaan geven aan ventilatie en corona proof maken van gebouwen. Corona lijkt de griepseizoenen te volgen, en dus kunnen we vanaf week 46 weer een tweede piek verwachten in Nederland (tenzij we maatregelen aan nemen dus). Zie ook zijn laatste blog artikel waarin hij alles netjes op een rijtje heeft gezet. En kijk ook naar het Op1 debat tussen Maurice de Hond en professor de Voss.

Voor de duidelijkheid, het corona virus wordt vooral dieper in de longen vermenigvuldigd. Diep in de longen worden ook zeer kleine druppels gemaakt. Als je ademt (of praat, zingt, etc.) dan komen vooral aerosolen druppels met daarin virusziektes naar buiten. Grote druppels worden vooral boven in de keel en longpijp (en mond maar dat is speeksel) gevormd. In de mond en keel zal veel minder virusdeeltjes aanwezig zijn. En uiteindelijk is de virale load bepalend voor ziekte en besmettelijkheid van die persoon.

Waarom RIVM en OMT zo koppig blijft is mij onduidelijk. Maar ik wil jullie wel adviseren om de NRC column van Rosanne Hertzberger te lezen. Elk kennis debat hoort te gaan over inhoud en niks meer in mijn ogen (en zegt ook Rosanne), of Maurice nu wel of geen wetenschapper is, is niet relevant het gaat om het inhoudelijke argument (en onderliggende ‘bewijslast’). Wat relevant is dat er een zeer cruciaal politiek en wetenschappelijk debat wordt gehouden over de rol van druppels (dus dichtbij) of die van aerosolen (theorie Maurice de Hond), de bij acceptatie van de verkeerde hypothese zal Den Haag immers verkeerde maatregelen blijven nemen.